MuSK-MG
"Muscle Specific Kinase" Myasthenia Gravis
Om MUSK-MG te begrijpen, moeten we eerst het proces dat nodig is voor de totstandkoming van ACh-receptoren op de eindplaat bekijken. We beginnen bij agrine. Agrine is net zoals MuSK en Lrp4 een eiwit. Agrine bindt aan Lrp4, waardoor Lrp4 op zijn beurt aan het uiteinde van MUSK kan binden. Hierdoor wordt MuSK geactiveerd en zendt het signalen naar de spier via nog andere eiwitten (CK2, Dok-7 en rapsyne). De spier krijgt dan de opdracht om “te gaan bouwen”, en zet vervolgens ACh-receptoren op de juiste plaats bij mekaar.
Wil men een spier doen samentrekken dan komt een zenuwsignaal (een reeks elektrische pulsen vanuit de hersenen) tot in het zenuwuiteinde.
Wil men een spier doen samentrekken dan komt een zenuwsignaal (een reeks elektrische pulsen vanuit de hersenen) tot in het zenuwuiteinde.
- In het zenuwuiteinde wordt de acetylcholine opgeslagen in blaasjes.
- Bij een elektrische impuls versmelten de blaasjes met de wand.
- De blaasjes storten de acetylcholine in de synaptische spleet.
- De acetylcholine komt op de ACh-receptoren in het postsynaptisch membraan en doet die receptoren opengaan.
- Door de open receptor stroomt een hoeveelheid zout met elektrische ladingen in de spiervezel. Deze starten het proces in het spiervezelmembraan die de spiervezel doet samentrekken.
Bij MuSK-MG maakt het immuunsysteem antilichamen aan tegen het eiwit MuSK. Deze antilichamen, de zogenaamde IgG4-antilichamen, worden bij de klassieke vorm van myasthenia gravis (dat is AChR-MG) niet gevonden.
De IgG4-antilichamen binden aan het uiteinde van het MuSK-eiwit en veroorzaken zo spierzwakte. De antilichamen verhinderen immers de binding van LRP4 aan MuSK doordat ze letterlijk tussen de twee eiwitten gaat zitten. Hierdoor krijgt de spier geen signaal om te gaan bouwen en worden er geen ACh-receptoren bij mekaar gezet. De spier heeft nu ter plaatse te weinig ACh-receptoren en wordt doof voor het zenuwsignaal. In tegenstelling tot AChR-MG is er bij MuSK-MG dus geen sprake van het vernietigen van het eiwit, maar van een mechanische blokkade.
Patiënten met MuSK-MG hebben vooral last van zwakte van de spreek- en slikspieren. Bijna een derde van deze mensen is weleens beademd, veel meer dan bij AChR-MG. Deze vorm treft ook voornamelijk vrouwen. Indien noodzakelijk lijkt plasmaferese effectiever dan IVIG. Behandeling met het immunosuppressivum Rituximab levert goede resultaten en leidt tot een daling van het aantal MuSK-antilichamen. De prognose op lange termijn is vergelijkbaar met patiënten met AChR-MG.
Bij MuSK-MG maakt het immuunsysteem antilichamen aan tegen het eiwit MuSK. Deze antilichamen, de zogenaamde IgG4-antilichamen, worden bij de klassieke vorm van myasthenia gravis (dat is AChR-MG) niet gevonden.
De IgG4-antilichamen binden aan het uiteinde van het MuSK-eiwit en veroorzaken zo spierzwakte. De antilichamen verhinderen immers de binding van LRP4 aan MuSK doordat ze letterlijk tussen de twee eiwitten gaat zitten. Hierdoor krijgt de spier geen signaal om te gaan bouwen en worden er geen ACh-receptoren bij mekaar gezet. De spier heeft nu ter plaatse te weinig ACh-receptoren en wordt doof voor het zenuwsignaal. In tegenstelling tot AChR-MG is er bij MuSK-MG dus geen sprake van het vernietigen van het eiwit, maar van een mechanische blokkade.
Patiënten met MuSK-MG hebben vooral last van zwakte van de spreek- en slikspieren. Bijna een derde van deze mensen is weleens beademd, veel meer dan bij AChR-MG. Deze vorm treft ook voornamelijk vrouwen. Indien noodzakelijk lijkt plasmaferese effectiever dan IVIG. Behandeling met het immunosuppressivum Rituximab levert goede resultaten en leidt tot een daling van het aantal MuSK-antilichamen. De prognose op lange termijn is vergelijkbaar met patiënten met AChR-MG.
Laatst bijgewerkt op 27/02/2016
Bron: Medscape, Wikipedia, Prinsesbeatrixfonds, AFMTéléthon (2014), Avancées dans les syndromes myasthéniques congénitaux
Deze tekst is gelezen en goedgekeurd.
Bron: Medscape, Wikipedia, Prinsesbeatrixfonds, AFMTéléthon (2014), Avancées dans les syndromes myasthéniques congénitaux
Deze tekst is gelezen en goedgekeurd.